Ρόδος 19/3 - 24/3

Γύρισα κι εγώ απ' την πενθήμερη μου. Θα μπορούσα να γράψω πολλά... Αλλά δε νομίζω ότι θα ωφελούσε μια ανασκόπηση της εκδρομής. Γενικά η εκδρομή είχε χαβαλέ, ήταν πολύ όμορφα. Εγώ όμως α σταθώ σε δυο σημεία που μου έμειναν.
Την τέταρτη μέρα, στο Colorado, ένα club στην Ρόδο, έζησα μια υπέροχη βραδιά live rock μουσικής και όλη η βραδιά, απ την αρχή της ήταν υπέροχη (και η μέρα ήταν γενικά πολύ ωραία). Αγαπημένα τραγούδια όλα, έκλεισαν οι φωνές μας, μια αφιέρωση... Και μετά στο ξενοδοχείο αγκαλιές, χάδια και λόγια που με έτρωγαν καιρό τώρα, τα έκρυβα μέσα μου. Σκέφτομαι να γράψω όλη αυτή τη σκηνή σε ένα χαρτί και να το βάλω δίπλα σε εκείνο το χαρτί που είχα γράψει πέρυσι...
Και κάποτε ίσως τα διαβάσει και τα δύο.. :)
Και επιτέλους κατάφερα να περιγράψω σε κάποιον αυτή τη στιγμή, είχα σπαστεί γιατί δεν ενδιέφερε ΚΑΝΕΝΑΝ και ξενέρωσα, αν δε τα έλεγα θα έσκαγα :P
Αλλά αυτά δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει που πέρασα καλά και θα μου μείνουν αναμνήσεις.. :)

Ο Τζόνυ πήρε τ' όπλο του

Μέσα μου φωνάζω και ουρλιάζω και σκούζω σαν παγιδευμένο ζώο και κανείς δε με προσέχει. Αν είχα χέρια, θα μπορούσα να σκοτωθώ. Αν είχα πόδια, θα μπορούσα να το σκάσω. Αν είχα φωνή, θα μιλούσα και θα μου έκανα παρέα. Όσο κι αν ουρλιάξω κανείς δε θα με βοηθήσει. Ούτε ο Θεός, επειδή δεν υπάρχει Θεός. Όχι σε ένα τέτοιο μέρος. Κι όμως... κάτι πρέπει να κάνω. Επειδή... δε ξέρω πώς μπορώ να συνεχίσω... άλλο έτσι. S.O.S... Βοήθεια...

5 πράγματα για μένα

Λοιπόν, μετά από πρόταση του φίλου μου neropistolero είπα να γράψω κι εγώ 5 πράγματα για τον εαυτό μου.

Μπορεί να είμαι αθεράπευτα τεμπέλης, αλλά όταν τεμπελιάζω δε κάθομαι απλά ανάσκελα.
Βιβλία, μουσική και ταινίες καλύπτουν αυτές τις ώρες.

Ποτέ δε θα τσακωθώ, ακόμα και αν διαφωνώ θανάσιμα με κάτι ή με ενοχλήσει κάτι πάρα πολύ. Η θα σωπάσω, ή θα σηκωθώ να φύγω.

Έχω απίστευτες μεταπτώσεις στη διάθεση μου, σε σημείο που μερικές φορές ανησυχώ.

Είμαι αθεράπευτα ρομαντικός σε πολλούς τομείς.

Είμαι μαλάκας. (=ίσως να χάσω και την αξιοπρέπεια μου μερικές φορές για να μην χάσω κάποιον)


Καλώ λοιπόν κι εγώ την πολύ καλή μου φίλη την Αθηνά να κάνει το ίδιο (όταν με το καλό φτιάξει το pc σου :D :P)

Γαλήνη

Θα ήθελα αυτή τη στιγμή να κάθομαι σε εκείνον τον συγκεκριμένο βράχο που λατρεύω, να ακούω τα κύματα, και να βλέπω τις δύο γαλάζιες και άπειρες υπάρξεις να ενώνονται, σκεπτόμενος διάφορα πράγματα. Κυρίως με απασχολεί, γιατί να υπάρχουν τόσο κενοί άνθρωποι; Δε μπορούν να βιώσουν την αγάπη, την απόλαυση της μόρφωσης, την ζωή. Γιατί όλοι να ασχολούνται με ασήμαντα πράγματα; Είναι κάτι που ίσως ποτέ δε θα καταλάβω, γιατί το κάνω κι εγώ μερικές φορές. Πολλές φορές με απασχόλησαν πράγματα τα οποία, σε μια νηφάλια στιγμή, όπως τώρα, δε θα πέρναγαν καν από το μυαλό μου. Ίσως πάλι ζηλεύω που οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να συγκεντρωθούν εύκολα και δεν έχουν το δικό μου αφηρημένο μυαλό που πολλές φορές με κουράζει. Με κουράζει να μεταπηδά από τη μια σκέψη στην άλλη, χωρίς να μεσολαβήσει κάτι άλλο, ένας συνειρμός. Ίσως επίσης, όλο αυτό που γράφω να είναι ασυνάρτητο (ναι, τώρα που το ξαναδιαβάζω, άρχισα από το σημείο που απολάμβανα την θάλασσα πολλά χρόνια πριν στο χωριό μου, και κατέληξα σε κάτι εντελώς ασύνδετο). Μάλλον πρέπει να βρω έναν τρόπο να συγκεντρωθώ και μετά να γράψω ό,τι σκέφτομαι...

Ένα τυπικό ποστ

Μετά από αρκετές μέρες, είπα να γράψω και τίποτα για όσους με διαβάζουν (για την μοναδική μου αναγνώστρια :P :*)
Τον τελευταίο καιρό είχα κάποια προβλήματα, είμαι στη μέση σε όλο αυτό και τρελαίνομαι. Αλλά δε θέλω να το αναλύσω ούτε καν εδώ, ούτε καν ανώνυμα. Και πάλι δε μου βγαίνει τίποτα να γράψω...
Απλά σήμερα μου συνέβη κάτι πολύ ασήμαντο και κατάλαβα ότι, με δεδομένο την υγεία μου και την οικογένεια μου, ελάχιστα είναι αυτά που χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένος. Όπως και να 'χει, αυτό με έβγαλε για λίγο απ' την διαδικασία να κουράζω το μυαλό μου με ανόητες σκέψεις.
Παραθέτω το διάσημο περιστατικό με τον Διογένη (412-323) και τον Μέγα Αλέξανδρο (356-323).
Λέγεται πως ο Διογένης (ήταν απ' τους εδραιωτές του κυνισμού) κατοικούσε σε ένα βαρέλι.
Ο Αλέξανδρος θέλησε να τον συναντήσει, όπως και έκανε. Όταν του είπε ότι θα του έκανε οποιαδήποτε χάρη ζητούσε, ο Διογένης του είπε να παραμερίσει γιατί του έκρυβε το φως του ήλιου.

Επιτέλους!

Μετά από 8 χρόνια μας επισκέπτονται ξανά...
Προσωπικά περίμενα 3 χρόνια να τους δω, και επιτέλους θα πραγματοποιηθεί και αυτό το όνειρο (το πιο μεγάλο όνειρο μου ήταν οι Tool αλλά ευτυχώς μου έφυγε το απωθημένο).
Και όσο για το εισιτήριο, όσα και και να ζητήσουν... Θα πάω.