Κυριακή 13 Μαΐου 2007

Μια τελευταία προσπάθεια...

...να σώσω ό,τι μπορώ. Σε μια εβδομάδα θα έχω ήδη δώσει το πρώτο μάθημα πανελλαδικά και λογικά θα αισθάνομαι πολύ καλύτερα από τώρα. Επίσης, προσπαθώ να βοηθήσω κι εσένα, το ξέρω ότι το έχεις ανάγκη και δε θέλω να νιώθεις έτσι. Θα σου προσφέρω μια αγκαλιά πάντα, ό,τι κι αν γίνει, όποτε το χρειάζεσαι. Το έχω ανάγκη κι εγώ άλλωστε. Και -κάπως- ξέρω, πως καταλαβαίνεις ακριβώς πως νιώθω, το βλέμμα σου είναι τόσο διαπεραστικό... Δεν είσαι ούτε γκομενίτσα ούτε αρρώστεια για να σε ξεπεράσω.Και ένα τραγούδι που σου ταιριάζει αφάνταστα...

Ξύλινα Σπαθιά - Ατλαντίς

Στο νησί τις γαλάζιες νύχτες
μεσ' τα bar αγκαλιά ξωτικά καθάρματα
μου 'χες πεί πως θα 'ρθείς και ήρθες
Ατλαντίς στο βυθόφωτισμένα άρματα
Μπρός στα μάτια μου περνάνε

φωσφορίζουνε και πάνε
Στο νησί τις γαλάζιες νύχτες

μεσ' τα bar τα παιδια σε κοιτάν ανύποπτα
με ρωτάν από που να ήρθες
δεν θα πώ ποτέ σε κανέναν τίποτα...
Στις βιτρίνες που μου φέρνουν ζάλη

στις οθόνες που χτυπάνε τα κομιούτερ γράμματα
καθρεφτίζεσαι μπροστά μου πάλι
Ατλαντίς στο βυθό φωτισμένα άρματα

Άντε να τελειώνουμε, και όπως σου είπα, τα πράγματα θα γίνουν πολύ καλύτερα... Και ας το ελπίζεις απλώς.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ante vre kalo mou me ayth thn istoria...
De kserw kai ti na sou pw, otan to xeis anagkh, na se kanw na niwseis kalutera..

Giovanna